Zeevis. Min of meer ronde vis tot 30 cm, met een brede platte kop met veel stekels. Ook de eerste van de twee rugvinnen heeft stevige stekels. Vlekkerig bruin tot groen. Soms bijna exotische kleuren: rood, roze en geel. In de paaitijd is de buik van het mannetje rood, die van het vrouwtje oranje. Ze jagen vooral 's nachts. Vrij algemeen in de Nederlandse wateren en langs de kust.

Vorm: Plompe vis met een brede, platte kop met vele stekels. De dieren hebben twee rugvinnen, waarvan de eerste stevige stekels heeft. (Omdat de dieren vaak stilliggen en goed kunnen worden benaderd, is dit kenmerk toch goed waarneembaar.) Er zijn geen stekeltjes op de zijlijn, de flanken boven en onder de zijlijn zijn wel ruw met talrijke stekeltjes. Onder de kop zit een overstekende flap onder de kieuwen, die verbonden is met de buikhuid.

Noord-Atlantische Oceaan, Spitsbergen, IJsland, Oostzee, via de Noordzee tot Bretagne. Vrij algemeen langs de Nederlandse kust. In Zeeland regelmatig in o.a. de Oosterschelde.

Bodemvis die zowel op zand als tussen stenen en wieren kan worden gevonden op een diepte van 4-60 meter. Zeedonderpadden jagen vooral 's nachts. Het voedsel bestaat uit ongewervelde bodemdieren en kleine bodemvissen. Paaitijd: december-maart. De eieren worden in dikke kluiten tussen stenen afgezet en fanatiek bewaakt door het mannetje (broedzorg).

Vorm: Stompe kop met kleine tandjes. Kleine oogjes, voorste neusgaten als kleine buisjes. Lijkt in vorm op een donker gekleurd kikkervisje. De huid is schubloos glad en slijmerig. wordt meestal gevonden in een kenmerkende houding, waarbij de staart omgeslagen langs het lichaam wordt gehouden.
Vinnen: Met een en lange rugvin en idem anaalvin. Beiden zijn achteraan via een membraam verbonden met de staart. Borstvinnen vrij groot, afgerond. De buikvinnen zijn vergroeid tot een zuigschijf.

De Slakdolf leeft op de bodem, vanaf ondiep in het sublitoraal tot ruim 300 m diepte. Vaak op hard substraat. Het voedsel bestaat uit kreeftachtigen, kleine visjes en polychaete (borstel-)wormen. Slakdolven worden het meest gezien tijdens hun voortplantingsseizoen in de herfst en winter. Ze zijn dan het opvallendst getekend en op hun grootst. Je kunt ze dan aantreffen tussen de rotsige bodems zoals de Zeeuwse dijken. De tot 1,5 mm grote eieren worden in kluiten in geweisponzen en soms op de bodem gelegd. De na 6-8 weken uitgekomen larven verblijven enige tijd in het plankton. De dieren lijken meestal voorkeur te geven aan de verder uit de kust gelegen gebieden.