Net als veel andere zeepokken kleine 'vulkaantjes' met harde schelpachtige kalkplaatjes. Tot 22 mm. Bij losmaken blijkt er geen verkalkte bodemplaat te zijn. In de wandplaten zijn nauwelijks holtes aanwezig.

Afmetingen: Tot 22 mm. Vaak robuuster dan andere zeepokken.
Vorm: De Pacifische zeepok lijkt op andere witte zeepokken van gemiddelde afmetingen. Het zijn net verkalkte vulkaantjes.
Wandplaatjes: De kalkschaal bestaat uit zes wand- of muurplaten en een basisplaat of onderkant waarmee ze vastzitten. Vier kleine, wat puntig of snavelvormig aandoende kalkplaatjes – twee terga en twee scuta – sluiten de bovenkant af. De wandplaatjes kunnen glad of geribbeld zijn, maar er zijn niet of nauwelijks holtes in de wandplaten. Er zijn wel opvallende richels aan de binnenzijde.
Bodemplaat: De Pacifische zeepok heeft wél een verkalkte bodemplaat (losmaken om dat te zien).
(O.a. de Gewone zeepok heeft géén verkalkte bodemplaat).

De Pacifische zeepok (Balanus glandula) werd door Darwin beschreven uit het kustgebied van Baja California (Mexico). De natuurlijke verspreiding omvat de kusten van de noordoostelijke Stille Oceaan, tot Alaska. Inmiddels heeft deze zeepok met succes de kusten van Argentinië, Japan en Zuid-Afrika gekoloniseerd en werd ook de Europese kust bereikt. Europese exemplaren werden voor het eerst met zekerheid gevonden en herkend in 2015-2016 in België. Zowel. voorkomend op boeien en scheepswanden, als op havenmuren en strandhoofden. In oktober en november 2017 langs de hele Belgische kustlijn gevonden, evenals langs de Nederlandse kust (Cadzand). Op 23 april 2018 ook aangetroffen in de veerhaven van Breskens en bij Zoutelande. Vermoedelijk inmiddels langs een groot deel van de Nederlandse kust aanwezig en algemeen.
Mogelijk zijn dieren geïntroduceerd als biofouling aan scheepswanden, of als larven in ballastwater van schepen. De Pacifische zeepok leeft met name in het midden van de getijdenzone. De gelijkende Gekartelde zeepokken leeft vooral laag in de getijdenzone en onder de laagwaterlijn. Maar beiden kunnen ook door elkaar voorkomen. De Brakwaterpok (Amphibalanus improvisus) die ook sterk op de nieuwkomer lijkt, leeft gewoonlijk in brakker water.

De Pacifische zeepok leeft op rotsen en ander hard substraat in de middelste en hogere intergetijdenzone. De dieren kunnen onder zeer uiteenlopende milieuomstandigheden overleven, zowel op aan de golven blootgestelde kliffen als in beschutte baaien. De soort gedijt ook in wateren met een slechte circulatie en in water met een laag zoutgehalte (brak water) en is bestand tegen lange perioden van uitdroging. Deze invasieve soort wordt vaak groter en fysiek robuuster dan andere inheemse zeepokkensoorten. Samen met het grote voortplantingsvermogen en het voor deze exoot zeer geschikte klimaat van Noordwest-Europa, bevordert dit de verspreiding en het kolonisatiesucces in Europa. Aangenomen mag worden dat de Pacifische zeepok gaat concurreren met andere zeepokken uit het intergetijdengebied. Dit kan leiden tot een verandering in de lokale zeepokkenbiodiversiteit en de biodiversiteit in de hele zuidelijke Noordzee.