Grijze zeehond
Halichoerus grypus
|
Grijze zeehond
Halichoerus grypus
Zeezoogdier. Groter dan de Gewone zeehond en herkenbaar aan het
forse lichaam en de rechte snuit. Mannetjes tot 3,30 meter lang, vrouwtjes tot 2,50 m. Donkergrijs met lichtere vlekken (man), zilvergrijs
met donkerdere vlekken (vrouw). Jongen eerst wit, na circa vijf weken verkleurend.
Rust bij laagwater op rotsen, in ons land vooral op droogvallende zandbanken.
Met name in het Waddengebied, maar ook in Zeeland. Ze eten vooral vis, daarnaast
kreeftachtigen, weekdieren en soms zelfs Bruinvissen.
Item 1 of 0
| Grijze zeehond | Halichoerus grypus | | Zeezoogdier. Groter dan de Gewone zeehond en herkenbaar aan het
forse lichaam en de rechte snuit. Mannetjes tot 3,30 meter lang, vrouwtjes tot 2,50 m. Donkergrijs met lichtere vlekken (man), zilvergrijs
met donkerdere vlekken (vrouw). Jongen eerst wit, na circa vijf weken verkleurend.
Rust bij laagwater op rotsen, in ons land vooral op droogvallende zandbanken.
Met name in het Waddengebied, maar ook in Zeeland. Ze eten vooral vis, daarnaast
kreeftachtigen, weekdieren en soms zelfs Bruinvissen. | Afmetingen: Mannetjes worden maximaal 3,30 meter lang en 1,95 m hoog, vrouwtjes 2,50 x 1,65
m. Ze kunnen 20-35 kilo wegen.
Kleur: Mannetjes zijn donkergrijs met lichtere vlekken, vrouwtjes zilvergrijs
met donkerdere vlekken. Jongen zijn aanvankelijk wit, maar verkleuren na circa
vij weken naar het normale kleurpatroon.
Vorm: Het lichaam is gestroomlijnd en torpedovormig. De achtervinnen zijn groter dan de voorvinnen. Met hun achtervinnen zwemmen ze. De soort is onmiddelijk herkenbaar aan de rechte
snuit. Ze hebben geen oorschelp en alleen korte stugge haren met nauwelijks ondervacht. Om warm te blijven is er een zeer dikke
speklaag aanwezig. Aan de snuit zitten goed ontwikkelde tastharen (snorharen), ook de wenkbrauwen werken mee als tastharen.
Nadere kenmerken: Ze zwemmen uitstekend, maar bewegen zich op het land relatief moeizaam voort. | | Grijze zeehonden leven langs de meeste kusten in de meer gematigde
en koudere delen van de Noordelijke Atlantische Oceaan. De grootste populaties
komen voor bij Newfoundland, Zuid-Groenland, IJsland en Noorwegen. Ook rond de
Britse Eilanden en in Bretagne komen kolonies voor, evenals in de Waddenzee.
In Zeeland komen eveneens (kleine) populaties voor. | Bij laagwater rusten Grijze zeehonden op rotsen, kliffen, droogvallende
zandbanken en soms op afgelegen zandstranden. Ze eten voornamelijk vis
(platvis, kabeljauw, schelvis, zandspiering en diverse andere zeevissen), maar
ook kreeftachtigen en weekdieren. Nu en dan vallen ze ook andere zeezoogdieren
aan, met name de Bruinvis. Tijdens hun jacht op prooi kunnen ze lange tochten
maken van tientallen, soms honderden kilometers. Zoals alle zeehonden kunnen
ze uitstekend zwemmen en diep duiken (gemiddeld 5-25 meter, maar ook aanzienlijk
dieper). Op het land is de voortbeweging moeizaam en bewegen ze zich hobbelend met het lichaam en de vinnen voort. De vrouwtjes hebben vaste plekken voor de voortplanting en komen
daar ieder jaar weer naartoe. Ze vormen daar groepen, soms grote kolonies. In
de paartijd eten de mannetjes wekenlang niet. Ze houden een harem bij van vrouwtjes die klaar zijn voor de voortplanting. De
paring vindt zowel op het land als in het water plaats en kan een half uur of
langer duren. De mannetjes verdedigen hun harem fel, dekken vrouwtjes in oestrus geregeld en houden felle gevechten om te
voorkomen dat andere mannetjes met hun vrouwtjes paren. In Nederland komen
Grijze zeehonden en Gewone zeehonden naast elkaar voor. Met name in de
Waddenzee leven flinke aantallen. Maar de Grijze zeehond wordt ook
elders langs de kust waargenomen, met name in de Zeeuwse wateren, waar ze zich
ook voortplanten.
De soort is in Nederland (en het grootste del van Europa) beschermd. Opgenomen op de Nederlandse Rode Lijst en een soort van de Doelsoortenlijst. Daarnaast opgenomen op de Europese habitatrichtlijn (Bijlagen II en V) en beschermd volgens de conventie van Bern (appendix III). | | 137080 | Nederland | Zoutwater | |