Echt darmwier (foto: Siep Busink)

Tot 30 cm lang. Lichtgroen tot donkergroen van kleur. Voelt zacht en breekbaar aan. Thallus (plantvorm) is buisvormig, vaak opgezwollen door luchtbellen in de buizen, en kan afgeplat zijn. Verbreed vanaf de basis naar de top. De wand van de buis is één cellaag dik. Is meestal onvertakt, met hoogstens een paar vertakkingen aan de basis.

Ulva-soorten zijn zeer variabel en daardoor moeilijk van elkaar te onderscheiden. Macroscopisch kan er meestal alleen onderscheid worden gemaakt tussen de “Zeesla”-groep (de bladvormige Ulva-soorten) en de “Darmwier”-groep (de buisvormige Ulva-soorten, die vroeger het geslacht Enteromorpha vormden). Voor verder onderscheid is een microscoop nodig, waarmee gekeken kan worden naar organisatie van de cellen, de chloroplasten en het aantal pyrenoïden (kleurloos onderdeel van het chloroplast) per cel.

Zeewier. Groenwier. Deze soort van de groep van de darmwieren ziet er ook echt uit als een darm: hij is vrijwel onvertakt en vormt een buis van ca.1 cm dikte, die er vaak opgeblazen uitziet vanwege luchtbellen die er in zitten. Deze buizen zitten aan het ene einde vast aan de ondergrond. Ze worden zo’n 75 cm lang en bovenaan zijn ze breder dan aan de onderkant. De plant is chromatofoor, wat inhoud dat het een drager is van pigmenten die voor fotosynthese dienen. 

Dit wier is bleekgroen tot donkergroen.

De plant heeft zowel een geslachtelijke als een individuele voortplanting.

Van de gemiddelde waterlijn tot boven het inter-getijdengebied; ook in poeltjes boven hoogwater. Kan heel goed tegen lage zoutgehaltes, soms lijkt het er zelfs op dat deze soort ervan houdt dat er af en toe zoet water langsstroomt. Op rotsen, stenen, schelpen, hout. Vaak ook op constructies in het water, zoals steigerpalen.

Komt vrijwel overal op de wereld voor, in de gematigde tot subtropische gebieden voor. In Nederland bijna overal in de ondiepere delen van de Oosterschelde, het Waddengebied en op veel plaatsen in de meer open Noordzee. Ook in meer binnendijks gelegen gebieden en plaatsen met brak water.

[Siep Busink, Nov. 2014]

Commentaar