Borstelworm. Marien soort. Rolrond, 15-20 cm lang. Lichaam bestaat uit drie delen: een voorste deel van 6 segmenten met alleen borstels, dan 13 segmenten met borstels en twee kieuwen op elk segment, en een dunner achterlijf zonder aanhangsels. Kleur: jonge dieren vleeskleurig roze, oudere donkerder groengeel tot bruinachtig paars, soms groen iriserend. Andere naam voor zeepier is de wadpier.

Leeft in een U-vormige gang in zandige of slikkige bodems, meest in het getijdegebied. Soms in hoge dichtheden (meer dan 50/m²⁾, vooral op beschutte plaatsen (estuaria). Komt echter ook voor in gebieden met veel golfslag. Voedt zich met zand en slik en leeft van fijn organisch materiaal dat zich daarin bevindt. Spuit het afgewerkte materiaal in kenmerkende hoopjes op de zand- of slikbodem ('drabbelkoeken') aan de uitgang van de gang. Aan de andere kant van de gang is vaak een conische inzinking in de bodem te zien, met een diameter van ca. 2 cm.

Verspreiding in Nederland: zeer algemeen op de platen in Zeeland en de Waddenzee. Hier en daar langs de Hollandse kust.

Komt in Noordwest-Europa voor van de Noordelijke IJszee tot in de Middellandse Zee.

Zeepieren zijn bij zeehengelaars heel populair als aas. De soort wordt daarom in de getijdegebieden in Zeeland en op de Wadden veel 'gestoken' (met een riek opgespit) door 'pierenstekers,' die de wormen (semi-)commercieel  verhandelen.

Zeepieren op het Hollandse strand kunnen daar achtergelaten zijn door hengelaars.

Leewis, Rob (2002): Veldgids flora en fauna van de zee. Utrecht: KNNV. ISBN 90 5011 153 X.

Hayward, P.J. en J.S. Ryland (eds.) (2000): Handbook of the Marine Fauna of North-West Europe. Oxford [UK]: OUP. ISBN 0 19 854055 8.

129868

Wim Voortman [2014-07-11]

Commentaar