Mariene huisjesslak. Tot 15 mm. Tamelijk dunwandige  maar stevige schelp met een zeer wijde mondopening. De laatste winding sluit alle voorgaande in. De mondrand steekt een weinig boven de schelp uit. De top ligt geheel verzonken. Boven- en onderkant afgerond. Sculptuur van vage groeven. Noordzee, dieper water.

Cylichnina umbilicata, Cylichna cylindracea. Deze zijn echter veel kleiner en nauwelijks gekleurd.

Afmetingen: H. tot 15 mm, B. tot 9 mm.
Schelpkleur: Crèmewit, met in de spiraalgroeven donkerbruine lijntjes. De mondopening is van binnen wit. Opperhuid bruingrijs tot roestbruin.
Schelpvorm: Tamelijk dunwandig maar stevige horen, met een zeer wijd oorvormig uitgegroeide laatste winding die de eerdere windingen volledig insluit. Geen top: deze ligt verzonken in de schelp. Boven- en onderkant afgerond. Geen operculum.
Sculptuur:  fijne spiraalgroefjes, deels opgebouwd uit putjes. Daarnaast in de lengte fijnere groeilijnen.

Dier: In kruipende toestand tot ruim 18 mm. Kopschild lang, ovaal afgerond, voorzijde in het midden wat ingedeukt. Aan de achterkant uitlopend in langwerpig-driehoekige, brede tentakelvormige flappen die de voorkant van de schelp voor een deel afdekken. Mondopening met een rasptong, in de maag zitten drie onverkalkte, hoornachtige kauwplaten. Voet met aan de zijkanten grote, lange, dunne flappen die de schelp over de gehele lengte omvatten, maar elkaar bovenop niet raken. Aan de achterzijde nog een achterste flap (pallial lobe) die de topzijde van de schelp deels kan omvatten. Lichaamskleur grijswit met een geeloranje of bruinachtige zweem.

Van het sublitoraal tot een diepte van 1.500 m. De soort komt voor op fijnzandige, vaak slibrijke sedimenten. De dieren zijn ongetwijfeld carnivoor, maar het voedsel is onbekend. Zelf vormen ze voedsel voor onder meer kabeljauwachtigen. Over de voortplanting, het voortplantingsseizoen, de groei en levensduur konden geen gegevens worden getraceerd. Hoogstwaarschijnlijk zijn de dieren hermafrodiet en worden ze meerdere jaren oud.

Van Noorwegen en IJsland tot de Canarische Eilanden. Ook in de Middellandse Zee. Van deze soort bestaan slechts weinig meldingen van het NCP. Deze zijn alle afkomstig uit dezelfde 10 x 10 km-hokken in het centrale deel. Recente waarnemingen komen uit een 10 x 10 km-hok in het noordelijke deel van het NCP.

Op het strand: Uiterst zeldzaam en vermoedelijk groetendeels fossiel.

Thompson (1976) meldt dat alle Engelse exemplaren behoren tot de ondersoort cranchii Fleming, 1828. Op alcohol geconserveerd levend verzameld Noordzeemateriaal (DT) 256

Bruyne, R.H. de, S.J. van Leeuwen, A.W. Gmelig Meyling & R. Daan (red.), 2013. Schelpdieren van het Nederlandse Noordzeegebied. Ecologische atlas van de mariene weekdieren (Mollusca). Tirion Uitgevers, Utrecht en Stichting Anemoon, Lisse 414 pp.

(De Bruyne, Van Leeuwen, Gmelig Meyling, Daan et al, 2013 -Ecologische atlas- 2013)
[HR feb. 2014]

 

Commentaar