Zeewier. Bruinwier. Tot 1-2 meter lang en 20 cm breed. Het blad is langwerpig en vaak gegolfd en gebobbeld, maar kan ook glad zijn. Leerachtig oppervlak. Heeft geen middennerf, hoewel de bobbels hier soms aan doen denken. Groeit in Nederland in het sublitoraal op hard substraat op enigszins beschutte plekken.

Wakame Undaria pinnatifida, maar Suikerwier heeft geen middenrib. Ook heeft Wakame als het volwassen is een stengel die aan de onderkant sterk gelobd is, Suikerwier heeft een dunne stengel zonder lobben. Blad is gegolfd, maar niet ingesneden, terwijl Wakame een gelobd blad heeft. 

Afmetingen: het blad wordt 1-2 meter lang en 10-20 cm breed. De steel wordt 10-20 cm lang.
Kleur: lichtbruin tot donkerbruin.
Vorm: langwerpig, onvertakt blad van uniforme breedte over het grootste deel (vernauwend bij de punt). Vaak met een sterk gegolfde, soms zelfs geplooide rand. Heeft geen middenrib, hoewel de twee rijen van bulten en uithollingen in het centrale deel van het blad die de indruk kunnen wekken. Jonge exemplaren hebben een glad, vlak blad. De steel is flexibel, dun en vaak glad. De hechtschijf is klauwvormig. Als het blad vruchtbaar is, zijn er over het gehele oppervlak en de gehele lengte geelbruine vlekken met voortplantingsorganen.
Textuur: leerachtig, stevig. 

Deze soort groeit op hard substraat, vaak op beschutte plekken. Te vinden in het sublittoraal en op de grens van het littoraal: de laagwaterlijn (met zeer laag water is deze soort stenenkerend te vinden). 

Op enkele plekken in Nederland, zoals Texel (in het Marsdiep) en de Oosterschelde (op de Westbout).
Op het strand: Suikerwier komt voor in Bretagne, Groot-Brittanië en Noorwegen, het kan dus aangespoeld op het strand worden gevonden. 

Deze soort is meerjarig, maar kan ook voorkomen als eenjarige variant. Vruchtbaar in de winter. 

Suikerwier heeft zijn naam te danken aan het feit dat deze soort, na opdroging,  een witte laag vormt op het blad. Dit witte laagje is de zoetstof mannitol. 

Luna van der Loos, januari 2015

Commentaar