Mariene spons. Exoot. Kleine exemplaren van 1-2 cm hebben vaak een bolvorm. Grotere exemplaren zijn sliertig en kunnen andere organismen overwoekeren. Rose tot lichtbruin, vaak met een slijmerig witachtig vliesje. De spons heeft een opvallend zachte (weke) structuur. Bij deze soort ontbreken kleine silicium- of kalknaaldjes die in andere sponzen voorkomen. Inmiddels algemeen in de Oosterschelde.

Afmetingen: Kleine exemplaren van 1-2 cm hebben vaak een bolvorm. Grotere exemplaren krijgen een sliertig aanzien en kunnen oesters en andere organismen overwoekeren. Langs de Engelse kust komen vormen voor die slijmerige dunne korsten van ca. 4 x 5 cm.
Kleur: Rose tot lichtbruin, vaak met een slijmerig witachtig vliesje.
Vorm: De spons heeft een opvallend zachte (weke) structuur. De stevigheid van sponzen wordt bij de meeste soorten bepaald door kleine silicium- of kalknaaldjes die overal in de spons voorkomen en het een inwendig skelet geven. Deze soort heeft als enige van de Europese kust bekende soorten deze naaldjes niet.
Overig: In de eerste jaren na ontdekking (2004-2005) zagen duikers slechts heel lokaal kleine aantallen bolvormige exemplaren (balletjes) die niet groter waren dan circa 1-2 cm. In 2009 kwam de spons echter al overal in de Oosterschelde voor en opvallend genoeg is ook de verschijningsvorm dramatisch veranderd. Er zijn nu grotere complexen van sliertachtige individuen, die allerlei organismen en substraat bedekken.
Spicula: Deze soort heeft vrijwel geen naalden.

Sublitoraal tot dieper water. Vanaf 2009 worden in de Oosterschelde opvallend veel hooiwagenkrabben waargenomen die die zich met stukjes van deze spons hebben gecamoufleerd.

• Van Soest, R.W.M., M. J. de Kluijver, P. H. van Bragt, M. Faasse, R. Nijland, E. J. Beglinger, W. H. de Weerdt and N. J. de Voogd, 2007. Sponge invaders in Dutch coastal waters. J. Mar. Biol. Ass. U.K. 87: 1733–1748.  
• Van Soest, R.W.M., 2014. Sponzen. In F. van der Burgt (Ed.): Zeeboek, p 45-52. Jeugdbonduitgeverij &  KNNV, ‘s Graveland.

Onbekend (2013)
[IvL jam. 2014]

Floris Bennema, feb 2016

Commentaar