Noordzee, Scheveningen strand, 17-01-2017 (bron: Han Raven)

Krab. mariene soort. Rugschild tot 64 x 49 mm (Bretagne). Kleur rozebruin met wit, of meer paarsbruin, schaarpunten donker (bruin tot zwart). Schild gekorreld. Tussen de ogen 3 tanden, de middelste groter en spitser. Zijranden met 10 -11 stekels die aan de randen kleine afgeronde karteltjes hebben. Buikzijde, scharen en poten behaard. Abdomen zowel bij mannetjes als vrouwtjes lang en smal, bij het mannetje zijn meerdere segmenten met elkaar vergroeid. Van maxillipede 3 zijn merus en ischius vrijwel even lang. Oorspronkelijk zuidelijke soort, die in het laatste decennium enkele keren op onze kust is aangespoeld. Met name in de winter van 2016-2017 spoelden meerdere exemplaren aan (o.a. op Ameland en Terschelling en bij Scheveningen, Katwijk-Noordwijk en Hoek van Holland).

Cirkelronde crab Atelecyclus rotundatus. Deze heeft een vrijwel rond carapax met een lengte/breedte verhouding van gemiddeld 0,98. Het schild blijft ook kleiner (tot circa 40 mm) en de ischius van maxillipede 3 is langer dan de merus.

Afmetingen: Carapax (rugschild) in Bretagne tot 64 mm breed bij 49 lang. In de literatuur (Adema, 1991) wordt de lengte/breedte verhouding opgegeven als 0,83. Het Nederlandse exemplaar van Ameland had een schild van 62 x 48 mm (l/b: 0,77).
Kleur: Variërend van rozebruin met wit tot bruin. De schaarpunten zijn donkerbruin tot zwart.
Rugschild: Ovaalrond. Het oppervlak is gekorreld en door vage groeven in regionen verdeeld. Tussen de ogen op de voorrand staan drie tanden, waarvan de middelste groter en spitser is. Op de zijrand van het schild 9 -11 opzij stekende tanden (ūndecim geeft het Latijnse cijfer XI aan). Deze hebben aan de randen kleine afgeronde karteltjes.
Poten: De schaarpoten zijn kort en breed en hebben een korrelige structuur. Alle poten en scharen zijn behaard.
Overig: De antennen zijn matig lang en kunnen onder het schild verborgen worden. De buikzijde is behaard met stugge haren. Het behaarde, om de onderkant van het achterlijf heengeslagen abdomen, is zowel bij mannetjes als vrouwtjes lang en smal, maar bij het mannetje zijn meerdere segmenten met elkaar vergroeid. Van het derde paar maxillipeden - de mondopening bedekkende afgeplatte pootjes - zijn het laatste segment (merus) en het voorlaatste segment (ischius), min of meer gelijk in lengte; dit in tegenstelling tot bij de Cirkelronde krab.

De Ovaalronde krab leeft op enige afstand van de kust op zand- en grindbodems, vaak deels ingegraven. Het voedsel bestaat o.a uit kleine kreeftachtigen. Op hun beurt worden ze gegeten door kabeljauwachtigen, inktvissen en mogelijk roggen.

Oorspronkelijk wordt een verspreidingsgebied aangegeven dat loopt van de oostelijke Atlantische Oceaan van het Kanaal bij Trebeurden (Bretagne), tot Senegal en de Middellandse Zee (Adema, 1991). Hayward en Ryland (1998) noemen het 'a rare species reported from the English Channel south to West-Africa'.
Of we met de Ovaalronde krab te maken hebben met een soort die qua verspreidingsgebied 'opschuift' in noordelijke richting, zoals diverse andere soorten de laatste decennia laten zien, is niet bekend. Alle Nederlandse vondsten stammen uit de laatste tien jaar, met meerdere meldingen uit begin 2017 (o.a. Ameland, Scheveningen, Hoek van Holland, Katwijk-Noordwijk).

Verspreiding ovaalronde krab, Atelecyclus undecimendatus.

- Adema, J.P.H.M., 1991. De krabben van Nederland en België (Crustacea, Decapoda, Brachyura). Natuurhistorisch Museum, Leiden. 244 pp.
- Hayward, P.J. & J.S. Ryland (Ed.), 1998. Handbook of the marine fauna of North-West Europe. Oxford University Press: Oxford, UK. 800 pp.
- Ruijter, R. de, C.S. verslag. Het Zeepaard. [2009: 69(2) p. 38; 2010: 70(2) p. 40; 2015: 75(3) p. 87-88.]

- Natuurbericht (NatureToday) d.d. 29-01-2017: Stichting ANEMOON: Ovaalronde krabben bereiken Nederlandse kust.

R en B, januari 2017
[Niels Schrieken, januari 2017]

Commentaar