Deze kalkspons werd in 1996 voor het eerst aangetroffen bij Neeltje Jans en in 2002 in een inlaatpijp bij Colijnsplaat, beide locaties in de Oosterschelde (Van Soest et al. 2007). In 2011 ook aangetroffen in de jachthavens van Oudeschild (Texel) (Gittenberger & Rensing 2012), van Vlieland (Rob Dekker) en van Terschelling (Floris Bennema).

Deze grote buisjesspons werd eerder gezien als een variant van de witte buisjesspons L. variabilis. In 2007 stelden Van Soest et al. (2007) op basis van zijn grootte en de spicula voor de soort L. somesii weer in ere te herstellen. 

Witte buisjesspons. Kleiner, steviger en buisjes niet plat. Heeft meer de neiging bolvormige kolonies te vormen.

Bij de netwerkspons zijn de buisjes vervlochten tot een korstvormig horizontaal netwerk.

Afmetingen: De buisjes hebben een diameter tot circa 8 mm en de hangende buisjes vertakken zich veelvuldig. De totale spons kan een lengte van meer dan 20 cm hebben.
Kleur: Witte, vaak iets doorschijnende buisjes.
Vorm: De grote witte buisjesspons vormt een stelsel van zachte, vaak afgeplatte witte buisjes. 
Spicula: Drie en vierstralers, 23- 188um. Vergeleken met (gewoon) wit buisjesspons lange staafjes en veel afwijkingen in drie- en vierstralers. Zie foto's.

- Van Soest, R.W.M., M. J. de Kluijver, P. H. van Bragt, M. Faasse, R. Nijland, E. J. Beglinger, W. H. de Weerdt and N. J. de Voogd, 2007. Sponge invaders in Dutch coastal waters. J. Mar. Biol. Ass. U.K. 87: 1733–1748.

- Gittenberger, A. & M. Rensing, 2012. Nieuwe exoten in de Waddenzee. De Levende Natuur 113(3): 96-100.

Commentaar