Langwerpige vis, in doorsnee bijna rond. 80-90 cm (tot 1,5 meter). Rug olijfgroen, zandbruin of roodachtig met bruine vlekken. Flanken deels helderder tot zilverwit, buik wit. Zijlijn smal en lichter, boven de borstvinnen gebogen. Bek onderstandig, met onderaan een lange kindraad. Drie afgeronde rugvinnen en twee anaalvinnen. Voorzijde eerste anaalvin vlak achter de eerste rugvin beginnend. Staartvin vlagvormig, zelden iets gevorkt.

[Lees verder...]

Mariene vissoort, ook in brak water. Kleine vis met een langgerekt cilindervormig lichaam en een brede dikke kop. Karakteristiek zijn de vele korte baardharen onder de ogen en rond de onderkaak, die aan een stoppelbaard doen denken. De mond is relatief groot. Tot 12 cm. Oranjegeel of lichter, vinnen bijna kleurloos, soms donkerdere bruingrijze vlekjes. Soms ook elders vlekken, op de staart soms kleurbanden. Oogjes klein, hoog op de kop. Twee rugvinnen, de achterste is veel langer. Buikvinnen vergroeid tot de voor grondels typerende zuignap.

[Lees verder...]

Mariene vissoort (zeevis). Kleine vis met een smal, taps toelopend lichaam. 4-5 cm (tot 6 cm). Rugzijde groenbruin tot meer roodbruin, met een donkerder vlekkenpatroon. Buikzijde bleker. Aan de basis van de staartvin staat een zwarte stip, mannetjes hebben soms een tweede stip achter de borstvinnen. Er kunnen 4 dwarsbanden ('zadelvlekken') voorkomen tussen de kop en de achterzijde van de rugvin. Over de flanken loopt een rij blauwachtige vlekken. Deze zijn helderder in het broedseizoen. Kop matig breed met gezwollen wangen en lippen, ogen niet zeer hoog in de kop geplaatst. Twee duidelijk van elkaar gescheiden rugvinnen. De achterste staat direct tegenover de anaalvin, beide zijn vrijwel even lang. Staartvin afgerond, met soms een inkeping. Buikvinnen aaneengegroeid tot een zuignap

[Lees verder...]

Mariene vissoort (zeevis). Zeer plompe, platte vis. Het lichaam lijkt voor het grootste deel te bestaan uit de kop met grote getande bek. Tot ca. 200 cm. Egaal bruingroen of gemarmerd patroon. Buik geelbruin, vinnen donkerder. Bek bovenstandig, mond even breed of breder dan de hele kop. Zeer veel naar achteren gebogen tanden. Geen schubben, wel staan hier en daar knobbelige stekels. Aan de flanken vlezige uitsteeksels. Twee rugvinnen: de achterste met een 'normaal' uiterlijk. Eerste rugvin vergroeid tot 6 losse vinstralen, waarvan de eerste twee direct boven de kop staan. De voorste heeft een vlezig aanhangsel om prooi te lokken ('vishengeltje'). Staartvin is afgerond. Borstvinnen groot en afgerond, buikvinnen kleiner. Borst en buikvinnen worden gebruikt om mee over de bodem te lopen. In de diepere Noordzee. Langs de kust zeldzaam, vooral jongen.

[Lees verder...]

Mariene vissoort (zeevis). Langwerpige, torpedovormige vis. Vaak 90-100 cm (tot 1,8 meter). Rug blauwgrijs, flanken eveneens grijs, met een rechte, donkerdere zijlijn. Buik zilvergrijs tot wit. Binnenzijde bek en kieuwen zwart. De kop is groot. Twee rugvinnen, de tweede zeer lang. Staartvin achteraan recht afgeknot. Anaalvin lang, achteraan verhoogd, maar iets korter dan de tweede rugvin. Borstvinnen klein, buikvinnen eveneens klein en nog voor de borstvinnen ingeplant (keelstandig). Bek iets bovenstandig, met verbrede lippen. In de mond scherpe tanden die naar achteren wijzen. Geen baarddraad op de kin. Sporadisch langs de Nederlandse kust.

[Lees verder...]

Rond-ovaal, langgerekt visje met een matig bolle buikzijde. ca. 22 cm (tot 27,5 cm). Rug bruingroen tot zilverblauw, met soms donkere vlekkerige streepjes. Flanken zilver of bronskleurig met zwarte vlekjes ter hoogte van het oog. Buik lichter. Rug- en anaalvinnen deels doorzichtig. Staart-, borst- en buikvinnen groengrijs. Mond iets onderstandig, bekspleet eindigend voor de achterrand van het oog. Kieuwdeksels aan de onderzijde met 3-5 rechte radiale groeven. Eén rugvin in het midden, anaalvin ver achter de rugvin op de buikzijde ingeplant. Staart gevorkt. Op de staartvin een paar langwerpige schubben. Schubben in het algemeen grof, maar op het voorste deel van de buikrand niet scherp gekield.

[Lees verder...]

Mariene vissoort (zeevis). Langgerekte, sardien-achtige vis. Snuit afgerond, korte onderkaak met onderstandige bek. Gemiddeld 16 cm (tot 21 cm). Zijkanten grijs, met zilverkleurige, horizontale streep. Rug blauwgroen. Bekspleet doorlopend tot achter de ogen. De staart is gevorkt. Eén rugvin. De schubben aan de voorkant van het buikdeel zijn wat sterker, maar vormen geen kiel. Ogen verhoudingsgewijs groot.

[Lees verder...]

Sterk afgeplatte haaiachtige, die eerder op een rog dan op een haai lijkt, met een afgeplatte rug en buik en grote, horizontaal gehouden borst- en buikvinnen. Van bovenaf gezien vormen die net twee paar vleugels. De dieren hebben een lange, spits toelopende staart. Ze kunnen een lengte bereiken van 2,4 m (vrouwtjes) of 1,8 m (mannetjes). Grijsgeel, lichtbruin tot roodbruin, soms groenbruin. Met kleine witte vlekjes en verspreide donkere vlekken, maar zonder opvallende oogvlekken in het patroon. Aan de uiteinden van de borstvinnen staan soms grotere donkere vlekken. Ook de uiteinden van de andere vinnen zijn soms donkerder aangezet. De buikzijde is lichtgrijs tot wit. Zuidelijk populaties hebben vaak een rastervormig patroon van lichte strepen over het lichaam. Op de staart staan twee grote rugvinnen. Er is een grote, wat sikkelvormige staartvin, waarvan het onderste deel groter is dan het bovenste. Een anaalvin ontbreekt. De twee niet aan maar onder de kop vastgegroeide borstvinnen zijn driehoekig of meer ruitvormig, met afgeronde uiteinden. De huid is ruw. Op de rug- en staartvinnen zitten geen stekels. Deze kunnen wel aanwezig zijn op de middellijn tussen de kop en de eerste rugvin en tussen de basis van de rugvinnen. Ook op de snuit en boven de ogen kunnen stekels zitten. De ogen zijn klein en de spuitgaten (spiraculi) zijn horizontaal verlengd. Op de neus staan baarddraden. De neusplooien zijn enigszins gerafeld. De vijf kieuwspleten zijn zeer klein. Nadere kenmerken: In de bek staan in beide kaken meerdere rijen scherpe, spitse tanden, zonder zijspitsen (tot 18-22 in elke kaak). Hiermee kunnen ze ook de mens stevig verwonden.

[Lees verder...]

Mariene vissoort. Grote haai met zeer spitse snuit. Meestal ca. 130 cm (tot 200 cm). Rug blauwgrijs, buik wit. Jongere dieren met donkere delen aan de vinnen. Bek groot, halvemaanvormig. Eerste rugvin groot, driehoekig, in het midden op de rug. Tweede rugvin kleiner. Bovenste staartdeel veel groter. Ogen groot en ovaal, met eromheen een duidelijke vlezige rand. De huid is ruw.

[Lees verder...]

.

De 'doos' van de eikapsels is langwerpig-vaasvormig, vaak iets breder aan de onderzijde. Aan de bovenkant (proximale zijde; die waaruit het jonge dier naar buiten is gekomen) zitten op de hoeken opgekrulde draden (meestal minder uitgebreid dan bij de kapsels van de Hondshaai en bij gedroogde exemplaar meestal voor een belangrijk deel afgebroken). Aan de onderkant (distale zijde) zitten eveneens opgekrulde draden. De lange zijkanten hebben geen duidelijke zomen. Aan de bovenkant is wel een zoom zichtbaar, zij het vrij smal. Soms zit tussen de hoorns ook wat vliezig weefsel. De zijkanten zijn verdikt en meestal duidelijk geribbeld (dit kan soms ook bij Hondshaai-eieren voorkomen, maar het is dan veel minder duidelijk). Exclusief de hoorns zijn de kapsels circa 11,0 cm lang en 4,0 cm breed (maximaal 13,5 x 4,5 cm). Verse exemplaren zijn roodbruin, soms donker geelbruin, aangespoelde exemplaren op het strand kunnen na verdroging bruinzwart zijn. Het oppervlak is glad en glanzend, met hoogstens zeer vage lengteribbels. Uitgedroogde eikapsels kunnen het best bekeken worden door ze op te weken. Aanspoelen: Eikapsels van de Kathaai spoelen weinig op het strand aan, maar kunnen wel langs de hele kust worden gevonden. Vergelijkbare eikapsels: Het kapsel lijkt op dat van de Hondshaai. Scyliorhinus canicula. Deze worden minder groot en de zijkanten zijn niet of veel minder duidelijk geribbeld.

[Lees verder...]

Sterk afgeplat, ruitvormig lichaam. De zijkanten bestaan uit de twee zeer grote, aan de kop vergroeide, vleugelvormige borstvinnen. Deze zijn wat hoekig afgerond. De staart is spits, loopt puntig toe en is iets kleiner dan het lichaam. De snuit is kort en matig spits. De gemiddelde afmeting van mannetjes en vrouwtjes ligt tussen de 70-80 cm (maximaal 90 cm). De rugzijde is variabel van kleur, gewoonlijk licht zandbruin met een min of meer regelmatig patroon van lichtgrijze lijnen en met elkaar verbonden vlekken en stippen. De lichtere banden verlopen meestal evenwijdig aan randen van de borstvinnen. De buikzijde is witgrijs, aan de randen iets donkerder grijs. De spuitgaten of ademopeningen (spiraculi) met direct daarboven de ogen, zitten aan de bovenzijde, voor op de kop. De ogen zijn opvallend klein - hieraan dankt de soort haar naam. Om de ogen zitten meerdere kleine maar duidelijke doornachtige stekeltjes. Aan de buikzijde zitten de mond, neusgaten en de vijf paar korte, gebogen kieuwspleten. De huid is ruw en bezet met stekels, het minst in het midden van het lichaam en het achterste deel van de borstvinnen. In het midden staat een lange rij stekels, tot circa 50, die tot het begin van de eerste rugvin doorloopt. De twee korte rugvinnen achteraan op de staart zijn afgerond en raken elkaar net niet. Er is niet of nauwelijks een echte staartvin. Achteraan het lichaam zitten twee afgeplatte buikvinnen, die min of meer deel uitmaken van de lichaamsschijf. Tussen deze vinnen en de brede borstvinnen zitten aan beide kanten twee feitelijk ook tot de buikvinnen behorende, kleinere, lobvormige uitsteeksels. Nadere kenmerken: in de bovenkaak zitten 44–52 rijen afgeronde, stompe tanden, die vooral bij vrouwtjes en juvenielen dicht op elkaar staan. Bij mannetjes zijn de middelste rijen tanden het scherpst.

Ecologie (ingekort versprA)
Leeft in open, relatief ondiepe wateren, zelden dieper dan 100 meter, op zand- en modderbodems. Het voedsel bestaat uit kreeftachtigen en bodemvissen als zandspiering en smelt. De roggen liggen verborgen in een hinderlaag onder het zand waarbij alleen de ogen en ademopeningen boven de bodem uitkomen. Paai- en broedseizoen in het voorjaar en de zomer. Ovipaar, de eieren worden inwendig bevrucht. Op de zeebodem worden rechthoekige eikapsels afgezet, waarin steeds één embryo tot ontwikkeling komt. Een vrouwtje zet jaarlijks tussen de 54 en 61 eikapsels af. Net als andere bodembewonende soorten met een de trage voortplantingscapaciteit, is de kleinoogrog erg gevoelig voor overbevissing. (Zie voor de vorm van de eikapsels de aparte beschrijving.)

Bedreigingen/bescherming
Zowel in 2004 als in 2015 (nog) niet op de Nederlandse Rode Lijst opgenomen. Niet als bedreigd op de internationale Rode Lijst van de IUCN, echter wel als 'Near threatened' (gevoelig) opgenomen. Geen vermelding met minimummaat in de Visserijwet. Voor vissers geldt geen terugzetverplichting.

[Lees verder...]

Sterk afgeplat, vliegervormig lichaam, met twee zeer grote, aan de kop vergroeide, hoekig afgeronde borstvinnen. De dieren hebben een zeer lange, puntig toelopende staart zonder rugvinnen. De staart is bijna anderhalf keer zo lang als het lichaam, heeft fijne weerhaakjes en is zweepvormig verdund aan het uiteinde. Ongeveer in het midden staat een zeer grote, gezaagde, met een gifklier verbonden stekel, die omhoog komt uit diepe plooien. De snuit is kort en heeft bijna rechte opstaande randjes. De gemiddelde afmeting ligt tussen de 90-110 cm (maximaal tot 150 cm, ook 250 cm wordt genoemd). De rug is grijs tot groenbruin. De buik is in het midden wit, met rondom brede, donkergrijze randen. Ook mond en neusgaten hebben meestal een donkergrijze rand. Er is een duidelijke ruggengraat, met tot 74 (vrouwtjes) en tot 98 (mannetjes) knobbels. Op de staart komen ook stompe stekels voor, al dan niet in korte rijtjes of in een aaneengesloten rij. De huid is verder min of meer glad, al kunnen ook op de borstvinnen soms halfrond verlopende rijtjes benige knobbels staan. Op de staart ontbreken rugvinnen en een staartvin. De buikvinnen zijn relatief klein en plat afgerond. Ze liggen tegen de staartbasis aan. Tot de buikvinnen horen ook zeer kleine lobvormige uitsteeksels. Mond, neusgaten en vijf paar kieuwspleten bevinden zich aan de onderkant, de buikzijde. De ogen zitten aan de bovenzijde, voor op de kop en zijn kleiner dan de spuitgaten (spiraculi). In de mond zitten onderin vijf bolvormige papillen. Nadere kenmerken: de tanden in de mond staan in 28-43 rijen in de kaken. De rugstekel kan nare wonden veroorzaken en het gif uit de gifklier kan voor mensen zelfs gevaarlijk zijn.

Ecologie (ingekort versprA)
Jongere dieren leven vaak dichter onder de kust, oudere tussen 60 en 200 meter. De dieren zwemmen en jagen zowel dichtbij het wateroppervlak als nabij de (meestal zand-) bodem. Het voedsel bestaat uit diverse ongewervelden, waaronder kreeftachtigen, inktvissen en andere weekdieren en zowel bodemvissen als vrijzwemmende beenvissen. De soort zet geen eikapsels af, maar is eierlevendbarend (leicithotropische viviparie). De vrouwtjes worden inwendig bevrucht, de embryo’s ontwikkelen zich binnen het vrouwtje in een dun vlies in de baarmoeder. De dieren worden pas na meerdere jaren geslachtsrijp. Het voortplantingsseizoen valt tussen mei en september. De dieren kunnen minstens 10 jaar oud worden. Kwetsbaar voor meerdere soorten visserij.

Bescherming
Stond in 2004 op de Nederlandse Rode Lijst (categorie 'Ernstig bedreigd'). In 2015 van de lijst afgevoerd. Niet op de internationale Rode Lijst van de IUCN gezet (wegens onvoldoende data). Voor vissers geldt (nog) geen terugzetverplichting.

 

 

[Lees verder...]

Het lichaam is langwerpig en slank, met een spitse snuit. Gemiddeld 120-140 cm (maximaal 160 cm). De kleur op de rug en flanken is donker grauwgrijs tot bruingrijs, met groenachtige of soms meer witte vlekken. De buikzijde is wit. Bij de voorrand van de rugvinnen zit een spitse en stevige doorn of stekel, waaraan de dieren hun naam danken. Door hun rug te krommen kunnen ze hiermee steekwonden toebrengen. Beide rugvinnen zijn duidelijk van elkaar gescheiden. De staart is ploegvormig, de bovenkant is breder en wat langer. Onderaan de buikzijde zit bij deze haaiensoort géén anaalvin. De buikvinnen van de mannetjes worden gebruikt bij de voortplanting. De doorn is verbonden met een gifklier. Het gif is relatief ongevaarlijk voor de mens, maar wonden kunnen wel uiterst pijnlijk zijn. Nadere kenmerken: De tanden in boven- en onderkaak hebben een min of meer recht en gekarteld snijvlak, met afgeronde zijspitsen.

Ecologie (ingekort VersprA)
Het lichaam is langwerpig en slank, met een spitse snuit. Gemiddeld 120-140 cm (tot 160 cm). Rug en flanken donker grauwgrijs tot bruingrijs, met groenachtige of soms meer witte vlekken. Buikzijde  wit. Bij de voorrand van de rugvinnen zit een spitse en stevige doorn of stekel, waaraan de dieren hun naam danken. Door hun rug te krommen kunnen ze hiermee steekwonden toebrengen. Beide rugvinnen zijn duidelijk van elkaar gescheiden. De staart is ploegvormig, aan de bovenkant breder en wat langer. Geen anaalvin. De buikvinnen van de mannetjes worden gebruikt bij de voortplanting. De doorn is verbonden met een gifklier. Het gif is relatief ongevaarlijk voor de mens, maar wonden kunnen wel uiterst pijnlijk zijn.

Bescherming
Stond in 2004 nog niet op de Nederlandse Rode Lijst, in 2015 wél daarop geplaats (categorie 'ernstig bedreigd'). Op de internationale Rode Lijst van de IUCN vermeld als 'Vulnerable' (kwetsbaar). Door OSPAR in juni 2008 geplaatst op de lijst met bedreigde soorten. Geen vermelding met minimummaat in de Visserijwet. Voor vissers geldt in Nederland een terugzetverplichting.

[Lees verder...]

Stevige, langgerekte haai met een brede, stompe kop. De vinnen zijn min of meer afgerond. De dieren worden ruim een meter (maximaal 1,6 m) en ruim 18 kilo zwaar. Aan de bovenzijde grijsgeel tot bruinrood, met een groot aantal min of meer ronde, roodbruine tot bijna zwarte stippen/vlekken. Daartussen kunnen ook lichte tot witte vlekken voorkomen. Deze zijn aanzienlijk groter dan bij de Hondshaai. De buik en de flanken zijn lichter. De bek zit aan de onderzijde van de kop. De snuit heeft onderaan grote, met neusflappen afgedekte neusgaten. De plooien lopen niet door tot de omgekeerd u-vormige, gebogen mond. De bovenkaak is flexibel en kan naar voren bewegen, zodat de bek kan worden vergroot. De huid voelt zeer korrelig aan, als schuurpapier. De vijf kieuwopeningen zijn kort, de laatste twee zijn geplaatst bij de aanzet van de borstvinnen. De beide rugvinnen staan ver naar achteren op de rug. De eerste is het grootst en begint voorbij de inplant van de buikvinnen. De tweede rugvin begint boven het einde van de inplant van de anaalvin. Beide paren borstvinnen zijn breed. De staart is langgerekt en heeft een vlagvormig aanhangsel. Het bovenste deel van de staartvin is veel langer dan het onderste en heeft een afgeronde zoom. De ogen zijn ovaal, hebben vaak een kattenoog-achtige middenstreep en dikke vlezige ooglid-achtige randen. Ze hebben echter geen knipvlies (derde ooglid) en kunnen het oog niet afschermen. Nadere kenmerken: De tanden zijn klein en puntig, met minieme bijspitsen en staan in meerdere (tot vier) rijen.

 

Ecologie (ingekort versprA)
Vooral voor op diepten tussen 20 en 65 meter (tot 125 m). Meestal op bodems met stenen, wieren en koralen. Ze jagen vooral 's nachts en sporen hun prooi op via elektrische oriëntatie. Het voedsel bestaat uit kreeftachtigen, schelpdieren, wormen en kleinere vissen. Voortplanting in voorjaar en zomer. Het vrouwtje zet eikapsels af met steeds één embryo. Tijdens de groei zitten ze opgevouwen in de eikapsels en voeden zich met de eierdooier. (Zie voor de vorm van de eikapsels de aparte beschrijving.)

 

Bescherming

Niet opgenomen op de Nederlandse Rode Lijst. Niet als bedreigd op de internationale Rode Lijst van de IUCN, maar wel opgenomen als 'near threatened' (gevoelig). Geen vermelding met minimummaat in de Visserijwet. Geen terugzetverplichting.

 

Plaatje uit Gervais,1877. (Tijdelijk. Graag vervangen)

[Lees verder...]

Grote en stevige, gestroomlijnde vis met een toegespitste kegelvormige snuit en een sterk gespierd en zeer lang bovenste staartdeel van de staartvin (ongeveer even lang als het verdere lichaam). Lengte 4-6 m (maximaal ruim 7 meter). Lichaam donker blauwgrijs of meer bruin tot zwart, buik vuilwit. De scheidslijn op de flanken tussen donker en wit verloopt niet strak, maar rafelig en vlekkerig. Soms witte vlekjes in de donkere delen van de vinnen. Het wit van de buik loopt door als een witte band bovenaan de basis van de borstvinnen en deels de buikvinnen (soortkenmerk t.o.v. andere voshaaisoorten). De kieuwspleten zijn kort. De ogen hebben geen ooglid en zijn relatief klein in verhouding tot andere voshaaien. Er zijn twee rugvinnen, waarvan de voorste ongeveer in het midden staat. De achterste, tweede rugvin is zeer klein en onopvallend, evenals de anaalvin onderaan. Verder zijn er twee stevige, lang-driehoekige, iets gebogen en spits toelopende borstvinnen en twee kleinere buikvinnen. Nadere kenmerken: De in rijen liggende tanden zijn relatief kort, merendeels gebogen en hebben geen duidelijke bijspitsen.

Ecologie [ingekort: versprA]
Kosmopolitische soort. Leeft zowel in kustwateren als in de pelagische zone van oceanen, in tropische en meer gematigde gebieden. Ze jagen vaak vrijzwemmend aan het wateroppervlak, maar kunnen voorkomen tot diepten van ruim 550 meter. Langs de Nederlandse kust zeer zeldzaam. Wordt vooral in de zomer en het najaar gezien, meestal op open zee. Kleinere, jonge dieren kunnen dichter bij de kust voorkomen.

[Lees verder...]

Zeer grote en stevige, gestroomlijnde vis met een spitse, kegelvormige snuit. Kan tot 3,5 meter lang worden. Verreweg het breedst rond de buik, versmallend naar achteren, zeer smal aan de staartwortel. De buikzijde is wit, de rug donker grijsblauw tot bijna zwart. De borstvinnen, rugvinnen en staart zijn eveneens grijsachtig, de achterkant van de grote rugvin heeft aan de onderzijde een klein, abrupt witgetipt deel. De grote ogen zijn zwart. In het midden staat een grote driehoekige rugvin, beginnend direct boven de eveneens grote borstvinnen. Zeer kleine tweede rugvin, direct gelegen boven een even kleine anaalvin. De staartwortel heeft twee duidelijke kielen. Staartvin enigszins sikkelvormig, bovendeel iets langer of beide delen gelijk. Vijf duidelijke en grote kieuwspleten. Nadere kenmerken: De tanden zijn relatief plat, met gladde zijkanten en aan weerszijden zijspitsen.

Ecologie (ingekort: versprA)
De Haringhaai leeft vrijzwemmend, tot diepten van 150 meter en meer. De dieren zijn levendbarend: het vrouwtje zet geen eieren af, maar wordt inwendig bevrucht en brengt na negen maanden tot vier  jongen ter wereld. Het voedsel bestaat vooral uit in scholen zwemmende of vrijzwemmende vissoorten  Wordt tot 30 jaar oud.

[Lees verder...]

Zeer grote vis (op de walvishaai na de grootste vis ter wereld) met een langwerpig, torpedovormig lichaam. Kan tot meer dan 10 meter worden, maar blijft gewoonlijk tussen 6 en 8 meter. Rugzijde en rugvinnen bruingrijs tot zwart. Flanken wat lichter, onderzijde vuilwit. Regelmatig met donkere vlekjes bezet. Vinnen donker, bij jongere dieren met een duidelijk afgegrensd wit gedeelte. De snuit is spits-conisch uitgerekt en steekt ver buiten de bek uit. De ogen zijn zeer klein. Achter de kop zitten als een vrijwel rondom lopende kraag vijf langwerpige kieuwspleten. Samen met de kieuwbogen en daarin aanwezige aanhangsels maken ze deel uit van een groot zeefapparaat. De enorme kieuwbogen zorgen dat de grote bek tijdens het fourageren zeer wijd uitgespreid kan worden. De borstvinnen zijn zeer breed. De voorste rugvin is groot en driehoekig en begint een stuk achter de achterzijde van de borstvinnen. De achterste rugvin is aanzienlijk kleiner. Verder zijn er twee buikvinnen en een anaalvin die ongeveer even groot is als de tweede rugvin. De staart is groot, sikkelvormig, hoger aan de bovenzijde en heeft bovenaan een duidelijke inkeping. De staartwortel heeft twee kielen. Nadere kenmerken: Er staan meerdere rijen platte, spitse, naar achteren gebogen tanden in de boven en onderkaak. Deze tanden zijn in verhouding erg klein.
        

Ecologie [Ingekort versprA]

Vrijzwemmend tot diepten van 2000 meter. Meestal waargenomen als ze in groepjes met opengesperde bek nabij het wateroppervlak fourageren. Via de kieuwzeven wordt plankton (krill) uit het water gefilterd. Het vrouwtje zet geen eieren of eikapsels af, maar na bevruchting komen de eieren het lichaam tot ontwikkeling. Ze brengen per keer één of twee volledig ontwikkelde jongen ter wereld van ongeveer 150 cm. Voortplanting pas na 6-13 jaar. Wordt net als andere grote haaien ernstig bedreigd door een combinatie van overbevissing en de geringe voortplantingscapaciteit. De dieren kunnen 50 jaar oud  worden.

[Lees verder...]

Zwart tot donkerrood eikapsel. Ca. 72-82 mm lang en 42-52 mm breed. Doos zonder horens rechthoekig. Proximale veld breder dan distale veld. Rondom aan alle zijden minder dan 1mm, soms met hechtingsvezels. Horens zijn stevig, bijna evenlang. Distale horens sterk gekromd. Oppervlak glad, fijn gestreept. Ene zijde boller dan andere zijde.

Tekst verspr.atlas:
De Golfrog is ovipaar en zet dus eikapsels af, met in elk kapsel steeds één embryo. De 'doos' van de eikapsels is langwerpig-rechthoekig, aan één kant iets boller dan aan de andere. Aan de bovenkant (proximale zijde; die waaruit het jonge dier naar buiten is gekomen) zitten op de hoeken puntige uitsteeksels (hoorns), die aan de uiteinden vaak iets naar binnen gebogen zijn. Dit geldt ook voor de maar weinig kleinere hoorns aan de onderkant (distale zijde), die vaak nog sterker naar binnen gebogen zijn. Aan de bovenkant zit een duidelijk verbrede, vliezige rand (zoom). Aan de onderkant ontbreekt deze vrijwel geheel. Ook aan de zijkanten zitten zomen, al zijn deze meestal grotendeels verdwenen. Wel kunnen er plukjes hechtingsvezels aan de zijkanten zitten. Exclusief de hoorns zijn de kapsels circa 8,0 cm lang en circa 5,0 cm breed (maximaal 8,2 x 5,2 cm). Verse exemplaren zijn donkerrood tot bruinzwart, verdroogde exemplaren op het strand neigen naar zwart. Het oppervlak lijkt glad, maar is in de lengterichting fijn gestreept. Uitgedroogde eikapsels kunnen het best bekeken worden door ze op te weken.

[Lees verder...]

Roodwier. Tot 20-30 cm hoog. Helderrood tot roodbruin van kleur. Voelt glad. Thallus (plantvorm) bestaat uit een kleine basale hechtschijf met daaruit onregelmatig vertakte, cilindrische assen. De assen zijn tot 2 mm dik, met lange onvertakte uiteinden, en het centrum van de assen bestaat uit grote cellen. De spermatangia (mannelijke voortplantingsorganen) liggen in plekken aan het oppervlak van het thallus.

[Lees verder...]