Vorm: Vooral opvallend zijn de karakteristieke rijen licht gekleurd cerata vlak achter de kop, die aan een ouderwetse plooikraag doen denken. De cerata vormen tot 15 lengterijen aan beide kanten van het lichaam. De rhinoforen zijn glad, meestal wit met melkwitte uiteinden. Bij gele of rode dieren zijn de uiteinden meer gelig. Kop in dezelfde kleur als het lichaam met aan de basis van de koptentakels duidelijk door de huid zichtbare grijze ogen.

Eieren: Grote vlakke, min of meer cirkelvormige, losjes in lussen gewonden, spiraalvormige gelatineuze massa. Meestal wit, maar kan ook meer lichtgeel zijn. Het eisnoer bevat honderden relatief grote eieren. De eisnoeren worden afgezet op alle mogelijke substraten in het litoraal en bovenste sublltoraal.

Schijfkwal. Mariene soort. Tot ca 50 cm in doorsnede Vaak geelachtig, maar lang niet altijd: kleurloos tot bruinrood komt ook voor. Plat, schotelvormig scherm (hoed), door insnijdingen in meestal 16 (tot 20) geplooide lobben verdeeld. Moeilijk te onderscheiden van de Blauwe haarkwal. Verschillen o.a. in septen van de kringspier en radiale rijen gaatjes in de spieren. Zeer veel dunne, haarachtige tentakels (meer en langer dan Blauwe haarkwal) Steekt zeer pijnlijk. Relatief zeldzame soort op onze kust.

Afmetingen: Tot ca. 50 cm in doorsnede (er zijn uit het buitenland aanzienlijk grotere exemplaren gemeld).
Kleur: Vaak geelachtig, maar lang niet altijd: kleurloos tot bruinrood komt ook voor.
Vorm: Vrij platte, gelei-achtige kwal met een schotelvormig scherm (hoed). De bij de Blauwe haarkwal aanwezige wratjes of bultjes boven op het scherm ontbreken. Het scherm is door insnijdingen in meestal 16 (tot 20) geplooide lobben verdeeld. Aan de binnenzijde van de hoed zitten kringspieren, die de pulserende beweging bij het zwemmen maken. De structuur van de kringspieren bij de Gele haarkwal verschilt van die van de Blauwe. Bij de Gele is de kringspier onderbroken door radiaire septen en (bij grote exemplaren) komen radiale rijen gaatjes in de spieren voor. Onder het scherm zit een zeer groot aantal lange, dunne, haarachtige tentakels, aanzienlijk meer dan bij de Blauwe haarkwal. Deze tentakels bevatten netelcellen.
Overig: De draadvormige tentakels van de Gele haarkwallen kunnen de mens uiterst pijnlijk steken.

Koudwatersoort met een zeer wijde verspreiding op het Noordelijk halfrond. Globaal gezien van de Poolzee, via de Westelijke Oostzee en de Noordzee tot de Franse kust. Ook aan beide Noord-Amerikaanse kusten tot Mexico en Californië. De Noordzee lijkt ongeveer in de zuidgrens van het verspreidingsgebied te liggen. De soort is in Nederland schaars tot zeldzaam (diverse meldingen hebben betrekking op gele vormen van de Blauwe haarkwal). Langs de Belgische en Noord-Franse kust nog zeldzamer. Over het poliepstadium is niets bekend.

Op het strand: vooral in de herfst te verwachten.

Mariene marmerkreeftjes. Tot 10 mm. Voorrand van de basis van de 2e poot (mannetje, vrouwtje) met lange haren. Haren op voorrand van de basis van de 2e poot (mannetje, vrouwtje) ongeveerd. Hand van 2e poot met duimvormig uitsteeksel bij het mannetje, concaaf, zonder uitsteeksel bij het vrouwtje. Kleur een gemarmerd kleurpatroon van bruine vlekken op een crèmekleurige ondergrond.

Kleur: het dier bezit een gemarmerd kleurpatroon van bruine vlekken op een crèmekleurige ondergrond.

Jassa marmorata is in alle mariene getijdenwateren van het Deltagebied te verwachten. Vooral op plaatsen met veel golfslag en/of stroming. Deze soort leeft in kokers op stenen, wieren en vastzittende ongewervelden.

Sculptuur: De sculptuur bestaat uit een groot aantal fijne lengtegroefjes en op de bovenkant van de windingen vage verticale dwarsplooien, die naar het midden van de windingen vervagen.

Dier: Koptentakels lang en franjevormig. Ogen aan de basis op een verdikking. Voet kort, meestal met aan beide zijden een voettentakel. Achteraan toegespitst met daar eveneens nog een smalle achtervoettentakel.

Van Noorwegen tot in de Middellandse Zee, ook in het Kattegat en de westelijke Oostzee. Met zekerheid autochtoon aangetroffen in de westelijke Oosterschelde op diverse vindplaatsen, zowel onder stenen als tussen wier, hydropoliepen en mosdiertjes en in modderig schelpengruis.

Op het strand: Nu en dan spoelen oude (fossiele) huisjes aan in fijn schelpengruis.

Keverslak. Mariene soort. Vuilwit tot grijsgeel. Tot 8 mm. Platte ovale dieren met acht afzonderlijke schelpplaten die als dakpannen over elkaar liggen. Op het eerste gezicht langer en smaller, met vlakkere schelpplaten dan de andere twee inheemse soorten. Platen vuilwit tot grijsgeel, gekorreld. Zoom met schubjes.

Afmetingen: 3 x 1.8 mm.
Schelpkleur: Vuilwit tot grijsgeel. De platen zijn vaak iets doorschijnend, zeker bij juvenielen. Vaak zijn platen en gordel door bepaalde afzettingen oranje-bruin gekleurd.
Schelpvorm: De acht schelpplaten van keverslakken worden van voor naar achter geteld: de eerste noemen we de kopplaat, de laatste de staartplaat. Bij de Geruite pissebedkeverslak zijn alle schelpplaten vrij laag gewelfd, met een ronde, niet gekielde rug. Ze zijn vrij dun en breekbaar. De tussenplaten hebben afgeronde zijkanten. Bij het geslacht Leptochiton hebben de platen geen insertieranden.
Sculptuur: De sculptuur is grof gekorreld en onregelmatig van vorm. De gordel is smal en bezet met minuscule schubjes.
Overig: Bij deze soort zijn de onderzijde en vooral de voet  vaak roodachtig van kleur, dit schemert zelfs door de schelpplaten heen.

Vanaf Het Kanaal en de directe omstreken (Normandië, Kanaaleilanden) tot Noord-Spanje, West-Afrika en de Middellandse Zee. Noordelijker alleen bekend van de Ierse kust. In het Nederlandse deel van de Noordzee aangetroffen in de omgeving van de Bruine Bank, op een diepte van 30 m.

Op het strand: De soort is niet van het strand of uit het litoraal van het kustgebied bekend. Opmerkelijk is de relatief grote diepte waarop deze soort in het Nederlandse Noordzeegebied is aangetroffen.

Mariene soort. Leeft vooral in het getijdengebied en bovenste sublitoraal, op diepten van enkele meters. De soort vertoont een voorkeur voor stenen die vrij diep ingebed liggen in zandige bodems. Algeneter.

De soort kan op allerlei substraat worden aangetroffen, waaronder stenen, wieren en andere zakpijpen, met name de Knotszakpijp.

Afmetingen: Lengte tot 12 mm.
Kleur: Het lichaam is transparant tot lichtbruin of lichtgroen, de inhoud van de papillen is meestal grijsbruin, aan de basis opvallend donkerder dan hoger in de papil. Het hele lichaam is overdekt met kleine witte puntjes. De top van tentakels, rhinoforen en papillen is wit. Door de bruinige kleur is de Gestippelde knotsslak zeer goed gecamoufleerd en bij afwezigheid van eieren moeilijk te vinden.
Vorm: Kleine, slanke, onopvallende slak. Papillen in afzonderlijke groepjes op de rug, beginnend achter de rhinoforen.

Eieren: De eieren worden afgezet in relatief smalle en vaak korte snoertjes in de Haringgraat-kolonies.